|
آناندا ! خود نور خویشتن باش. (آخرین جمله‌ی بودا خطاب به شاگردش که می‌گفت با رفتنت جهان خاموش می‌شود)
|
و رها و رونده
همه‌چیز می‌تواند مرا خوشحال کند
ولی هیچ‌چیز نمی‌تواند غم مرا ببرد
شبیه‌ترین چیز به خدا، سکوت‌ست
آن‌قدری که آدم‌ها حرف می‌زنند
حرف برای زدن وجود ندارد
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزادست
ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمی
دیوانه هم نندیشد آن کاندر دل اندیشیده‌ام
من از برای مصلحت در حبس دنیا مانده‌ام
حبس از کجا ؟ من از کجا ؟ مال که را دزدیده‌ام ؟
ای می! بَتَرم از تو، من باده‌ترم از تو
پرجوش‌ترم از تو، آهسته که سرمستم
من در اعماق ضمیر خویش
بیشتر به گنجشک‌ها تعلق دارم تا رفقا
چندگاهش گام آهو درخورست
بعد از آن، خود ناف آهو رهبرست
رفتن یک منزلی بر بوی ناف
بهتر از صدمنزل گام و طواف
آخرین‌باری را که حالم بد بوده
به خاطر نمی‌آورم
رهِ آسمان، درون است، پرِ عشق را بجنبان
پرِ عشق، چون قوی شد، غمِ نردبان نماند
پست‌هایی که می‌پسندم
سرزمین لطافت
گارانتی
از مرخرف‌ترین چیزها وابستگی است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است
یا آ ؟
حتما بخوانید - عقده‌ی سیندرلا
درباره جاودانگی
سهم زن‌ها از دنیا
پست‌های قدیمی‌تر
آرشیو
دی ۱۳۹۵
مرداد ۱۳۹۴
تیر ۱۳۹۴
اردیبهشت ۱۳۹۴
فروردین ۱۳۹۴
اسفند ۱۳۹۳
بهمن ۱۳۹۳
دی ۱۳۹۳
آذر ۱۳۹۳
مهر ۱۳۹۳
شهریور ۱۳۹۳
مرداد ۱۳۹۳
تیر ۱۳۹۳
خرداد ۱۳۹۳
فروردین ۱۳۹۳
اسفند ۱۳۹۲
بهمن ۱۳۹۲
دی ۱۳۹۲
آذر ۱۳۹۲
آبان ۱۳۹۲
مهر ۱۳۹۲
شهریور ۱۳۹۲
مرداد ۱۳۹۲
تیر ۱۳۹۲
خرداد ۱۳۹۲
اردیبهشت ۱۳۹۲
فروردین ۱۳۹۲
اسفند ۱۳۹۱
بهمن ۱۳۹۱
دی ۱۳۹۱
آذر ۱۳۹۱
آبان ۱۳۹۱
مهر ۱۳۹۱
شهریور ۱۳۹۱
مرداد ۱۳۹۱
تیر ۱۳۹۱
آرشيو
موضوعات
شعرهام
مای سوئیت‌هارت
دلانه
فیلم‌نوشته
اجتماعی
سیاسی
دینی
معرفی کتاب
و دیگر هیچ
لینک‌ها
مجتبی ناطقی
طراح
مژگان
مژگان