آناندا ! خود نور خویشتن باش. (آخرین جمله‌ی بودا خطاب به شاگردش که می‌گفت با رفتنت جهان خاموش می‌شود)

 

هر روز

بوسه های دلتنگیم را

می سپارم به باد

هرگاه  شنیدی

که یک جبهه هوای گرم

به سمت شهرتان می آید

بی درنگ به پشت بام برو

و رو به باد بایست

 

 

یک. آی ای غم! / با تو نباید چون سگی ولگرد رفتار کنم / که به هوای پس مانده ی استخان بی گوشتی / پشت در آمده / باید به تو اعتماد کنم / با مهربانی باید / تو را به خانه آورم / و به تو / یک پادری پشم خوش خاب / کنج خودت / و ظرف آب خودت را بدهم / فکر می کنی که نمی دانم / زیر ایوانم زندگی می کنی / و آرزو داری / پیش از آن که زمستان آید / خانه ی واقعیت آماده شود / تو نام خودت را / قلاده ی خودت را / زنگوله ی خودت را می خاهی / تو حق خودت را می خاهی / که مزاحمانت را بتارانی / که خانه ام را خانه ات / مرا صاحبت / و خودت را سگم بدانی (دنیس لورتف)

دو. بی کلام (همیشه با من)

+ یکشنبه ۱۳۹۲/۰۴/۰۹ ==> مهديار دلكش |